Mija 18.05.2010 – 19.11.2021

Mijuniu moja kochana o wyjątkowych oczkach, nie ma takich słów, które oddadzą mój ból. Żegnaj moja kochana, wierna i jedyna przyjaciółko, mój domowniku i członku rodziny. Żegnaj mój niezastąpiony towarzyszu życia. Byłaś ze mną ZAWSZE i WSZĘDZIE. Odeszłaś tak szybko i tak nagle. Zabrała mi Ciebie podstępnie rozwijająca się choroba. Moje serce rozpadło się na miliony kawałków.
Dziękuję Ci, że byłaś w moim życiu ponad 11 lat. Dziękuję za Twoją bezwarunkową miłość, za Twoje oddanie i wierność. Dziękuję za setki tysięcy przebiegniętych a potem przespacerowanych kilometrów na których niemal do końca ciągnęłaś mnie jak nie wiem co. Dziękuję, że cierpliwie czekałaś każdego dnia aż wrócę z pracy. Dziękuję za Twój do końca merdający ogon i pukanie nim o podłogę. Dziękuję za wszystkie wysłuchane moje monologi. Choć nie umiałaś mówić, wiem, że cieszyłaś się wraz ze mną małymi i wielkimi radościami i pocieszałaś mnie gdy cierpiałam. Dziękuję, że byłaś cudowną i dzielną mamunią całej swojej gromadki. Dziękuję, że zdążyłaś być ze mną w naszym małym ogrodzie i cieszę się, że spełniłam daną Ci przed laty obietnicę, iż jeszcze taki będziemy miały. Miałaś być małą ogrodniczką, kosić ze mną trawę i rozkopywać ziemię w poszukiwaniu skarbów… Miałaś jeździć ze mną na pierwszym siedzeniu auta i być moją nawigacją..
Wierzę, że udało mi się stworzyć dla Ciebie najlepszy dom i że czułaś się w nim moim najjaśniej świecącym słoneczkiem. Biegaj wesoło razem z Hanusią, Fidzią, Lilunią i Juleńkiem po zielonych łąkach za Tęczowym Mostem mój Misiuniu. Biegaj i czekaj na mnie bo wierzę, że się spotkamy. Wtedy znów pójdziemy na nasze spacerki. I znów będziemy nierozłączne.
Kocham Cię i już tak bardzo tęsknię za Tobą. Miałam ogromne szczęście, że ze mną byłaś. Dziękuję za to Panu Bogu. Zostawiłaś ogromną pustkę w naszym domku. Obie lubiłyśmy ciszę. Ale ona teraz tak boli. Grażynka też za Tobą tęskni, tak lubiła zaczepiać Cię łapką i drażnić miauczeniem. W Twoich ostatnich chwilach zdała swój koci egzamin z życia. Chodziła jak na paluszkach i podchodziła, jakby chciała Cię pocieszyć. Tak okazała wdzięczność za to, że przyjęłaś ją rok temu pod nasz dach abyśmy mogły dać jej domek.
Pozostaniesz na zawsze w moim serduszku Mijuniu Bardzo Cię kocham!

165. Najlepszy przyjaciel, jakiego człowiek ma na świecie, może zwrócić się przeciwko niemu i stać się jego wrogiem, syn czy córka, rodzone dziecko chowane z miłością i pieczołowitością, może okazać się niewdzięczne. Ci, co są dla nas najbliżsi, ci, w których z ufnością lokujemy nasze szczęście i dobre imię, mogą zawieść naszą wiarę. Majątek jaki człowiek posiada może zniknąć: Pieniądz zwykle ucieka wówczas, gdy się go najbardziej potrzebuje. Dobre imię można stracić w jednej chwili źle przemyślanego czynu. Ludzie, którzy są gotowi płaszczyć się w hołdzie przed nami gdy powodzenie nam sprzyja, ci sami ludzie mogą być pierwszymi, którzy cisną w nas kamień złości, gdy chmury niepowodzenia skłębiają się nad naszymi głowami.

Jedynie, całkowicie pozbawionym egoizmu przyjacielem, jakiego człowiek może mieć w tym egoistycznym świecie, jedynym który go nie opuści, jedynym, który nigdy nie odpłaci niewdzięcznością i zdradą, jest jego pies. Pies człowieka pozostaje przy nim w dobrobycie i w nędzy, w zdrowiu i chorobie. Będzie on spał na zimnej ziemi, gdzie lodowate wiatry wieją, a śnieg zacina okrutnie, aby tylko pozostać w pobliżu swego pana. Będzie on całować rękę, która nie ma dla niego pożywienia i będzie lizał rany i blizny, jakie nabywa się w zmaganiach z przeciwnościami tego świata. Strzeże on snu swego pana- nędzarza, jak gdyby był on księciem. Gdy wszyscy inni przyjaciele opuszczą, on zostanie. Gdy skarby ulecą, a sława legnie, on pozostanie tak stały w swej miłości, jak słonce w swej podróży po niebiosach. Jeśli los uczyni pana wyrzutkiem świata, bez przyjaciół i bez domu, wierny pies nie prosi o większa łaskę, jak o prawo towarzyszenia mu w niedoli, by strzec go przed niebezpieczeństwem, by walczyć z jego nieprzyjaciółmi.

A gdy przyjdzie chwila ostatniego ataku i śmierci weźmie pana w swoje objęcia, a ciało legnie w zimnej ziemi, nie jest ważne, ze wszyscy inni przyjaciele pójdą swoimi drogami: tam, u grobu pozostanie szlachetny pies, z głowa wtuloną między łapy, o oczach smutnych, lecz otwartych w bacznej czujności, wierny i szczery nawet w śmierci…

Kicusiu nasz kochany..
Byleś z nami tak długo, a jednocześnie tak krótko.. Odszedłeś niespodziewanie, zostawiłeś przeogromną pustkę.
Strasznie tęsknimy za Twoim spokojem, łagodnością, pięknym zapachem i cudownym spojrzeniem.
Na zawsze pozostaniesz w naszych sercach..
BARDZO CIE KOCHAMY KICKU..

Apaczu, dziękuję Ci za wszystko co dla mnie zrobiłeś i ile nauczyłeś. Jestem bardzo szczęśliwy, że dane nam było spędzić wspólnie wiele cudownych lat. Biegaj szczęśliwy na Tęczowym Moście i czekaj na mnie, niedługo znów się zobaczymy.

Tak bardzo nam Ciebie brakuje.
Żegnaj kochany kotku.

“Legendy z Assamu, Sri Lanki opowiadają, że Bóg po stworzeniu ludzi i zwierząt stworzył między nimi otchłań. Zwierzęta znalazły się po jednej stronie, a ludzie po drugiej jej stronie. Tylko pies podbiegł do skraju przepaści i próbował przeskoczyć na ludzką stronę. Zawisł jednak nad krawędzią. Człowiek podbiegł, chwycił go za kark i pomógł mu przejść na swoją stronę. Odtąd pies stał się jego przyjacielem …. “
Dzisiaj pożegnałem moją najwierniejszą psią przyjaciółkę, była przy mnie prawie 16 lat. Ci którzy znali Hepi wiedzą dobrze jaki to był ogrom psiego szczęścia, wiedzą że wskoczyłbym za Nią prosto w ogień .. niestety dzisiaj musiałem się poddać, musiałem pozwolić jej odejść za Tęczowy Most ……
Wierzę, że odnalazła tam już swoją starą psią paczkę. 
Shako, Atos, Yolka, Guido, Obi, George, Vega, Orka, Kama zaopiekujcie się tam moją Hepi.
Hepi – bardzo mi Ciebie tutaj brakuje … Kocham Cię moja biszkoptowa pierdoło. Nigdy Cię nie zapomnę.

NEMEZIS (09.12.2011)
Nemezis- niby zwierzątko a bardziej ludzka niż nie jeden człowiek
Nemezis- to nie tylko pupilka czy wierna, oddana przyjaciółka człowieka. 
Nemezis to członek rodziny- nasze dziecko, mała córeczka, która tworzyła prawdziawa rodzinę a w trudnych chwilach scalala ja w całość. 
Nemezis pokazała nam jak żyć ucząc trudnej sztuki życia i jeszcze trudniejsze kochania. Ucząc nas miłości uczyłas zarówno i cierpliwości, wytrwałości. Mimo trosk dawałas zawsze wiele radości, szczęścia i miłości. Dziękujemy Ci Kochana Córeczko ze byłaś. Oddalas nam coś najcenniejszego Siebie – Swą miłość szczera, prawdziwa pozbawiona egoizmu i hedonizmu. 
Na zawsze pozostaniesz w naszych sercach. Nie jesteś wspomnieniem bo nadal czujemy Twa obecność. KOCHAMY CIĘ.